این مقاله آموزش سیار را در فضای روش های آموزش امروزی قرار می دهد. سه گروه اصلی چالش ها عبارتند از- فناوری، توسعه و آموزش- که در تغییر از آموزش الکترونیک به آموزش سیار، تعریف می گردند. تاثیری که آن ها بر روی شرکت کنندگان، آموزندگان و آموزگاران و دانشجویان در فرایند آموزش سیار دارند نیز مورد بررسی قرار می گیرند. 

1. مقدمه:

به دلیل رشد مستمر اطلاعات و فناوری ارتباطات، ما امروزه شاهد پیشرفت سریعی در توسعه فناوری های آموزشی می باشیم. دسترسی از راه دور به مقدار زیادی از مواد آموزشی با توسعه فناوری های اینترنتی و سریعتر و آسان تر شده است. این موارد منجر به افزایش مستمر تعداد کاربرانی که از خدمات جدید ارائه شده توسط آموزش های از راه دوراستفاده می کنند، شده است. 

کاربرد روزافزون تجهیزات سیار و ارتباطات بی سیم قابلیت دسترسی به محتوا را در هر مکان و زمان امکان پذیر کرده، و به این ترتیب روش های آموزشی انعطاف پذیر تر و جدیدتر- یعنی آموزش سیار را ایجاد می کند.

در طی تغییر از یک روش آموزشی، همیشه با چالش هایی مواجه می شویم. در مورد تغییر از آموزش الکترونیک به آموزش سیار نیز به این صورت می باشد. یکی از مضرات توضیحات کنونی مرتبط با این چالش ها این می باشد که آن ها نگران این می باشند که آن ها آموزش سیار را بدون بررسی روش های تعامل متقابل با روش های آموزشی دیگر مد نظر قرار می دهند. اشکال دیگر این می باشد که این چالش ها بصورت مجزا از یکدیگر مورد بررسی قرار می گیرند. برای نمونه چالش های آموزشی بدون ارتباط با چالش های توسعه و موارد دیگر مورد ارزیابی قرار می گیرند. 

ما این موقعیت را مد نظر قرار می دهیم که چالش های مربوط به تغییر از آموزش الکترونیک به آموزش سیار می بایست از نقطه نظر تعامل متقابل میان ان ها و از نقطه نظر تمام متقاضیان در فرایند آموزش سیار – یعنی آموزندگان، آموزگاران و دانش آموزان مد نظر قرار گیرد. تنها بر این اساس راه حل موفقیت امیزی برای این چالش ها ایجاد می گردد.